Asia, Mongolia, Ulaan Baator, 03/2011. Jigjjav family taken in the space of few meters square under the staircase where they live. In the small room Jargalshikhan Jigjjav and his pregnant daugther Dyun erdene, 26 years old, his nephew Aztardal 4 years old is playinfg on the stair. They live in four plus a small baby of 4 years in this cramped space. Jargalshikhan Jigjjav, 55 years old, ex shepherd and father of the family says: “Alright, so we lived in Gobi-Ugtaal in Dunggobi province in the countryside and we lost our 150 animals in the Dzud. We moved to the city. My wife is an apartment guard and we live in a space under the staircase in the same building where my wife works , we have two daughters plus one baby four years old coming from one my daughter, her husband left her. So, it is five of us. Also the other my daughter is waiting a baby, she had a flirt with a man who doens’t want her anymore. We have this space thanks to my wife’ s work (the only one working in the family) and we pay a small rent, we save some few money enough only to eat something. Our lives are very difficult so would if be possible if we could have some assistance with regards to finding a home.”
Италийн гэрэл зурагчин Алессандро Грассани /Alessandro Grassani/-гийн бүтээлүүд олон улсын алдартай сэтгүүлүүдэд хэвлэгдэн гардаг. Мэргэжлийнхээ чиглэлээр дэлхийн 30 гаруй улс орноор аялсан энэ эрхмийн гэрэл зургийн хальснаа Монгол орны өнгө төрх ч буужээ. Түүний 2011 онд эхлүүлсэн цаг уурын өөрчлөлт болон хотод амьдрал илүү сайн гэсэн төөрөгдлийн улмаас их хотыг зорьсон дэлхийн хүмүүсийн амьдралыг харуулсан “Environmental migrants: the last illusion” нэртэй урт хугацааны фото төсөлд нь Монгол улсын иргэдийн нэг хэсгийн аж амьдрал багтсан байна.
2011 онд Монгол улсад зочилсон Алессандро Грассанигийн албан ёсны вэб хуудсанд бичсэн тайлбарыг доор сийрүүлье.
“Францаас гурав дахин том Монгол улсын хүн амын бараг тал хувь буюу 1,2 сая гаруй нь улсынхаа нийслэл Улаанбаатар хотод амьдардаг. Улаанбаатар хотын хүн амын хагас нь гэр хороололд амьдардаг. Гэр гэдэг нь Монголын уламжлалт сууц бөгөөд энэ нь хөдөө орон нутгаас хотыг зорин ирэгсдэд үлдсэн цорын ганц өмч нь юм. Монголчуудын 20% нь туйлын ядуу амьдарч байна.”
Ази, Монгол, Улаанбаатар, 2011.03.05. Зуданд 300 хонио алдсан 28 настай Ганбаатар гэртээ хүүгийн хамт. Говь-Алтай аймагт эхнэрийн хамт амьдардаг байсан тэрээр сүүлийн 3 жилийн хугацаанд Улаанбаатарын гэр хороололд амьдарчээ. Хүнд хэцүү амьдралаас залхсан эхнэр нь өөр эртэй суухаар нөхрөө сэтгэцийн өвчтэй хүүтэйгээ орхин одсон байна.
Архангай аймгийн Өлзийт сумаас 20 милийн зайд амьдардаг Цамбын гэр бүл зуднаас малаа авч үлдэх гэж хичээж байв. Хахир хүйтэн зуданд 2 хоногийн хугацаанд 20 орчим хонио алдсан байгаа нь энэ юм.
Цамбын гэр бүл 2011 оны өвлөөс хэдхэн сарын өмнө Булган сумаас бэлчээр сонгон нүүж ирсэн нь энэ. Тэднийх 2009-2011 онуудад болсон зудад 2000 хониныхоо 1000-г нь алдсан юм. Энэ зураг дээр 29 настай Эрдэний Туяа гэртээ хонинуудаа нэг нэгээр нь усалж байна.
39 настай Батжаргалын Цамба хүйтэн шөнөөр үхсэн хонио тэврэн явж байна.
Архангайн Булган сумаас оторлон нүүж ирсэн Цамба малаа хариулан явж байна.
Улаанбаатар хот, хогийн цэг дээр амьдрагчдын сууц
Улаанбаатар хот, 50 настай Ганбаатарын Дамдинсүрэн урьд нь малчин байсан. Тэрээр 8 жилийн турш хэвтэрт байгаа юм. Түүнийг 45 настай эхнэр Энэбишийн Нарантуяа нь асардаг. Энэ гэр бүл 2001 оны зуднаар гол амьжиргаа болсон 100 тооны малаа алдаж, Төв аймгаас Улаанбаатарын гэр хороололд нүүж ирсэн. Дамдинсүрэн таксины жолооч хийж байгаад осолд орсны улмаас хэвтрийн хүн болсон байна.
Дамдинсүрэнгийн гэр бүлийнхний зурагнууд
Улаанбаатар, 26 настай Оюун-Эрдэнэ багахан орон зайд 55 настай эцэг, эх, нэг эгч, түүний 4 настай хүүгийн хамт амьдардаг. Тэд бүгд урьд нь малчин байжээ. Дундговь аймгийн Говь-Угтаал суманд амьдардаг байсан тэд зуданд 150 малаа алдсаны улмаас хот руу нүүхээр шийдсэн байна. Тэр одоо жирэмсэн бөгөөд найз залуу нь түүнийг хаяж явсан байна.
40 настай Жаргалсайханы Сүрэн өглөө эрт ажилдаа микро автобусаар явж байна. 2010 оны зуднаас 300 малныхаа 250-ыг нь алдсан Сүрэнгийн гэр бүл Баянхонгор аймгаас хотод нүүж ирээд удаагүй байгаа аж. Тэд хот руу нүүх зардал хийхийн тулд үлдсэн 50 малаа зарсан бөгөөд одоо энэ гэр бүлд ажил хийж байгаа ганц хүн нь Сүрэн юм байна. Түүний сарын цалин 100 орчим доллар гэдэг нь дэндүү бага аж.
Сүрэн эхнэр Дашнямын хамт нутгийн христийн сүмд залбирал үйлдэж байна.
Сүрэнгийн эхнэр Дашням үдшээр бодлогошрон цай ууж сууна.
Улаанбаатар, гэр хорооллын дэргэд орших энэ орон сууцны барилгын жижүүрийн өрөөнд Жаргалсайханы гэр бүл амьдардаг.
Нар жаргах үеийн гэр хорооллын дүр зураг
Орцны жижүүрийн өрөөнд амьдардаг Жаргалсайханы охин 31 настай Лхамхүү, түүний хүү 4 настай Азжаргал. Лхамхүү болон Азжаргал хүүгээ нөхөр нь хаяж явсан байна.
Сүрэнгийн гэрт түүний ихрүүдийн нэг байгаа нь. 2010 оны зуднаар хамаг малаа алдсан тэдний гэр бүл Баянхонгороос хотод ирээд удаагүй байгаа ба ганцхан Сүрэн ажил хийдэг. Тэр сардаа 100 орчим долларын цалин авч, христийн сүмийн багахан тусламжаар амьдралаа залгуулдаг.
Энэбишийн Нарантуяа амьдралаа ярин уйлж байна. 2001 оны зуданд амьжиргааны гол эх үүсвэр болсон малаа алдсан энэ гэр бүл Төв аймгаас Улаанбаатарт нүүж иржээ. Нөхөр нь таксины жолоочоор ажиллаж байсан ч осолд орж, хэвтэрт орсноос хойш 8 жил өнгөрсөн байна.
Жаргалсайханы гэр бүл шатны доорх хэдхэн метр талбайтай жижигхэн өрөөнд амьдардаг. Жигжжавын Жаргалсайхан нь 55 настай, түүний жирэмсэн охин 26 настай Оюун-Эрдэнэ нар, түүний зээ 4 настай Азжаргал шатан дээр тоглож байна. Урьд нь энэ гэр бүл Дундговийн Говь-Угтаалд малчин байжээ.
1
Гоё0
Ха Ха0
Хөөрхөн0
Гайхмаар0
Бахархмаар0
Харамсалтай0
Тэнэглэл0
Буруу
