Гэр бүлийн тулгуур нь амьдралын хос багана буюу эхнэр нөхөр хоёр билээ. Гэвч амьдралын зам ээдрээтэй, жаргал зовлон ээлжилж байдаг нь хорвоогийн жам. Хүний амьдралд юу эс тохиолдох вэ, олон гэр бүл үхэл хагацал, салалтыг туулдаг бөгөөд үүний дараа ганц бие эцэг эх гэсэн ойлголт гарч ирдэг. Мэдээж хэрэг ганц бие эцэг эх байна гэдэг тун ч амаргүй үүрэг. Тэр тусмаа ганц бие аавуудын хувьд ганц бие ээжүүдээс бүр ч ялгаатай. Аав ээжтэйгээ элэг бүтэн амьдарч байгаа хүүхдүүдтэй хамт боловч ээжгүйгээр өсөж байгаа хүүгээ, охиноо хэрхэн өсгөж хүмүүжүүлэх, ээжийнх нь оронд ээж болох гэдэг үнэхээр хэцүү зүйл. Гэхдээ ийм аавууд цөөнгүй бий. Ганц бие ээжүүдээс цөөхөн ч гэлээ ганц бие аавууд бас зөндөө л бий. Тэдэнд зүгээр нэг аав байхаас илүү их үүрэг, ачаалал очдог бөгөөд өдрөөс өдөрт ээжгүйгээр өсөж байгаа хүүхдүүдээ зөв үзэл бодол, хүмүүжилтэй хүн болгохын зэрэгцээ өдөр тутмынх нь оюуны болон материаллаг хэрэгцээ шаардлагыг бүрэн дүүрэн хангах, гэр орондоо эмэгтэй хүний үүргийг гүйцэтгэх гээд маш их үүрэг оногддог. Казакстаны Петропавловск хотод ганц бие аавуудад зориулсан сургууль байдаг аж. Тус хотын ганц бие аавууд тус сургуульд суралцаж, ээжгүй амьдарч байгаа хүүхдүүдээ хэрхэн харж хандах, хүмүүжүүлэхэд суралцдаг байна. Тус сургуульд суралцагч ганц бие аавуудын төлөөллүүдтэй дараах гэрэл зургуудаар дамжуулан танилцахыг урья.
1. Александр, 42 настай, бизнесмэн. Охин Валерия нь 6 настай. Ганц бие аавын амьдралаар 3 жил амьдарч байгаа.
Эхнэртэйгээ харилцан зөвшилцсөний үндсэн дээр гэр бүлээ цуцлуулсан тэрээр охиноо асрамжлах эрхийг авсан бөгөөд Аавуудын сургуульд сурдаг аавуудын дунд эхнэртэйгээ харилцаатай хэвээрээ байдаг цөөхөн аавуудын нэг гэж өөрийгөө боддог. Түүний бодлоор ихэнх ганц бие аавууд хуучин эхнэртэйгээ харилцаатай байхаас татгалздаг гэнэ. Охинтой болсондоо маш их баяртай байдаг Александр 37 насандаа дахин амьдрах шиг л болсон гэнэ. Охин нь түүнийг 360 градусаар өөрчилсөн ба жинхэнэ хурц тод хайрыг олж авснаар юуны түрүүнд өөрийгөө хөгжүүлж, мөнгө хураах явдлаас ангижирч, өөрийн оюун санааны болоод нийгмийн замналыг эхлүүлжээ.
2.
3. Александр ганц бие аавуудын сургуульд суралцахын зэрэгцээ хүүхэд болон аавуудыг холбосон олон арван үйл ажиллагааг зохион байгуулах ажилд идэвхтэй оролцдог.
4. Салсныхаа дараа хийсэн түүний хамгийн эхний алхам бол охиндоо өөрийнх нь гэж мэдрэх өрөөг бий болгож өгсөн явдал аж. Дараа нь хувцас хунар эмхэлж, хэдийгээр өөрөө дургүй бас яаж хийхийг мэддэггүй байсан ч хоол хийж сурсан байна. Охин нь түүний хийсэн хоолыг магтсан нь түүний хувьд маш чухал зүйл байсан хэмээн өгүүлэх Александр бүхий л цаг зав, энергиэ охиныхоо боловсрол болон оюун санааны хөгжилд зарцуулдаг гэнэ.
5. Александрын айж явдаг зүйл нь охин нь үл таних эмэгтэйд итгэх вий гэсэн айдас байдаг ба энэ нь зөвхөн өөрийн нь айдас, бодол байж болохыг мэдсэн ч, мөн хэдий охин нь үл таних хэн нэгэн эмэгтэйтэй сайн найзууд болж болохыг үгүйсгэхгүй байгаа ч ийм эрсдэлийг үүсгэхийг хүсэхгүй байгаагаа хэлсэн байна.
6. Аавуудын сургуульд нэгдсэн нь түүний хувьд хүүхдийнхээ өмнө өрөө төлж байгаа хэрэг бөгөөд өөрийгөө хүүхдийнхээ өмнө асар том буруу үйл хийсэн гэж үздэг учир энэ сургуульд хамрагдсан байна. Хүүхэд эцгийнхээ анхаарал халамжийг үзэлгүй өсөх нь түүний сэтгэл зүрхэнд асар том шархыг үлдээдэг болохыг тэрээр өмнөх гэрлэлтээсээ мэдсэн байна. Александр 18 настайдаа өмнөх амьдралаа зохиож байсан ба дараа нь цэрэг явснаар тэдний амьдрал бүтэлгүйтжээ. Түүний хүү нь ээжтэйгээ хамт амьдрах болсон ч Александр чадах чинээгээрээ хүүтэйгээ ярьж мөн тусалдаг байсан байна. Инженерийн чиглэлээр суралцаж, дараа нь бизнест хөл тавьсны эцэст одоо амьдарч буй хотдоо алдартай компанитай болсон Александр охиндоо хүссэн бүхнийг нь өгч чадна гэж амалж байгаа ч өөргүйгээр нь өсөж, одоо 24 настай том эр болоод байгаа хүүдээ бол юу ч өгч чадахгүй, дэндүү оройтсон гэдгээ мэддэг байна.
7. Ганц бие аавууд хязгаарлагдмал, бардам, асуудалтайгаа их холбогдсон байдаг гэж өгүүлэх Александр Улаан загалмайн нийгэмлэг рүү бага орлоготой ганц бие аавуудад зориулсан бүтээгдэхүүний өргөдөл бичиж явуулсан, гэвч ганц бие аавуудын хувьд ийм зүйлийг сонсдоггүй, Умард Казакстанд гэхэд 200 орчим ганц бие аавууд байдаг ч тэдний 20 орчим нь л идэвхтэй хүмүүс байдаг, тэднийг ямар нэгэн уулзалт, үйл ажиллагаанд ирүүлэх нь олон бэрхшээлтэй тулгардаг, бид олон удаа утсаар ярьж, уулзаж, тайлбарладаг боловч тэд татгалзсаар байдаг хэмээсэн юм.
8. Би үргэлж мэдрэмжтэй, анхааралтай байдаг. Бидний салалт хүүхдэд маань шарх болохыг би хүсдэггүй. Нэг өдөр би охиноо цэцэрлэгт хүргэхэд тэр надаас ‘Маргааш намайг хэн авах вэ? Та юу, ээж үү?’ гэж асуусан. Гэтэл үүнийг сонссон ангийнх нь нэг хүү эргэж хараад ‘Танай аав ээж чинь салчихсан шүү дээ’ гэсэн. Гэхдээ би тэр үед охиндоо болон тэр хүүд хандаж ингэж хэлсэн юм. “Охин маань хоёр гэр бүлтэй, тэр хоёр дахин илүү хайрлуулдаг. Тийм болохоор тэр ердийн гэр бүлтэй хүүхдүүдээс илүү азтай.”
9. Виктор, 58 настай, массажист эмч. Түүний охин Маша 18 настай. 12 жил ганц бие аавын амьдралаар амьдарч байгаа.
Миний экс эхнэр бүх массажист эмч нар итгэмээргүй их мөнгө олдог гэж боддог байсан. Гэвч би тийм ч овсгоотой биш, бас тийм их мөнгө олдоггүй байсан. Тэр үүнд маань дургүй байсан ба илүү баян, илүү сайн хүн олохоор явсан. Тэр явахдаа намайг хүүхдэд зарцуулах их мөнгөгүй байсан гэдгийг мэддэг атлаа охиноо үлдээгээд явсан.
10. Би үргэлж эмнэлзүйд дуртай байсан бөгөөд бариач эмч болсон. Тархи нугасны өвчтэй хүүхдүүдэд хэдхэн удаагийн эмчилгээний дараа хөлөн дээрээ босоод явах нь байдаг. Гэхдээ бүгд тийм биш л дээ. Би намайг зорьж ирсэн хүмүүсээс их зүйл, их мөнгө хүсдэггүй. Би мөнгөний төлөө бус бусдын сайн сайхны төлөө ажилладаг. Би бүрэн хараагүй биш, бага зэрэг гэрлийн тусгал надад мэдрэгддэг. Надад урьд нь нэг удаа Москва руу явж эмчилгээ хийлгэх боломж олдож байсан л даа. Гэвч одоо бол хараа оруулах боломжгүй болсон. Энэ бол миний өрөө, энд жаахан засвар хийх хэрэгтэй болчихоод байгаа л даа. Би хэдийгээр харж чадахгүй ч гэсэн үүнийг хийж чадна гэж бодож байгаа.
11.
12. Надад охиноо өсгөх хэцүү байгаагүй. Би хоол яаж хийхийг ч мэддэггүй байсан ч сурсан. Бид нэг удаа мөнгөтэй болоод Астана руу явсан юм. Би түүнийг баярлуулахыг хүссэн бөгөөд Астанад нээгдсэн циркийн нээлтэнд очихоор зорьж, галт тэрэгний тасалбар аваад явсан. Хотоор зугаалж, зураг аваад л үнэхээр сайхан байсан. Охин маань уншиж чаддаггүй байхад би хардаггүй байсан ч хараагүй хүний бичгээр бичсэн шүлэг, үлгэр уншиж түүндээ цээжлүүлдэг байсан бөгөөд түүнийхээ сурсан бүхнийг диктафон дээр бичиж авдаг байлаа. Би одоо ч Машагаа хэрхэн уншдаг байсныг санаж байна. Энэ нь надад огтхон ч ачаалал дарамт болдоггүй байлаа. Бид “Зах дээр” гэдэг дуртай тоглоомтой байсан ба тэр худалдагч, харин би худалдан авагч болж тоглонгоо тоо сурдаг байсан.
13. Би үргэлж сайн хүмүүстэй тааралдаж байсан. Охин маань ямар нэг зүйл хийж чадахгүй, мэдэхгүй байсан ч тэд охиныг минь хэзээ ч шүүмжилж, загнадаггүй. Би охиныхоо багш Светланаг санаж байна. Тэр багшийн коллежийг төгсөөд удаагүй залуухан багш байсан юм. Тэр ажлаа тараад найз залуутайгаа явахын оронд охинд маань хэрхэн бичихийг заахад бүтэн 40 минутыг зарцуулдаг байсан. Үүний үр дүнд охин маань маш цэвэрхэн, гоё, нямбай бичдэг болсон бөгөөд ийм болоход дөрвөн жилийн турш өдөр бүр 40 минутыг зарцуулдаг байв. Харин энэ хооронд түүний найз залуу нь сандал дээр суугаад л түүнийг хүлээж байдаг байсан юм. Би Светланаг охиныг минь өсгөхөд их тус хүргэсэн гэж боддог.
14. Зах дээр зогсдог зарим эмээ нар надаас “Чи охиноо өнчин хүүхдүүдийн асрах газарт хүлээлгэж өгөх талаар юу гэж бодож байна? Түүнд илүү их асрамж хэрэгтэй гэж бодохгүй байна уу?” гэж ч асуудаг байсан. Бас охиныг маань хүүхдүүд шоглож тохуурхах үед охин маань нүдэндээ нулимстай гэртээ ирэхэд би түүнд “Чи бол миний хайртай охин.” гэж хэлдэг байсан.
15. Одоо би ажил хийдэггүй, 28.000 тенгегийн тэтгэврээр амьдрана гэдэг хэцүү. Өсөж том болж байгаа охин маань сайн идэх хэрэгтэй, эмэгтэй хүн болж байгаа түүнд маань илүү их витамин хэрэгтэй гэдэг нь нууц биш. Сонгино бол витаминлаг ногоо, бас үнэтэй. Тиймээс би хэрэглээнийхээ сонгиныг өөрөө тарьдаг. Залуу байхдаа надад өөр хүнтэй харилцаа үүсгэх боломж байсан ч би тэгээгүй. Учир нь би охиноо хойд эхийн нүүр харуулахыг хүсээгүй. Хатуу чанга хойд эх, хөөрхийлөлтэй дагавар охины тухай зөндөө л баримт байна шүү дээ. Харин одоо охин маань том болсон болохоор найз нөхөд ч олонтой болсон, тиймээс надад хэн нэгэн хэрэгтэй болж байгаа.
16. Хэдий би хараагүй ч гэлээ хоол хийхдээ түлдэггүй. Би тахир дутуу хүмүүсийн тухайд хэрвээ та илүү ойртоод харахын бол тэдний дотоод ертөнц бусад хүмүүсээс илүү баян, сонирхолтой болохыг олж мэдэх болно гэж боддог. Би надад энэ амьдрал заяасанд баярладаг.
17. Бауржан, 32 настай. Пластик цонх суурилуулагч. 9 настай Асем охин, 6 настай Тамерлан хүүгийн хамт ганц бие эцгийн амьдралаар 2 жил амьдарч байна.
Би Омск мужид өсөж, боловсрол эзэмшин, цэргийн алба хаасан. Дараа нь Петропавловскд ирээд гэр бүлийнхнийхээ хамт Астанад очсон. Тэнд гэрлэсэн ч гэр бүлийнхэнтэйгээ хамт 8 жилийн турш амьдарсныхаа дараа байр түрээслээд ч болсон тусдаа гарах нь зүйтэй гэж бодох болсон ба байр түрээсэлж хэсэг амьдарсныхаа дараа Петропавловскоос 30 км-ийн зайд оршдог Якорь тосгон руу нүүсэн бөгөөд хувийн байшин барих зээл авсан юм. Тэр үедээ Бауржан хувийн байшинтай болчихвол фермтэй болоод, хүнсний ногоогоо тариалж, үнээтэй болно гэж боддог байсан ба үнээ авч, ногоогоо тариалж эхлүүлэн бүх зүйл болж байх шиг байсан. Гэтэл амьдралаас ядарч залхсан эхнэр нь гэрээ орхин явсан бөгөөд тухайн үед охин нь эмээ рүүгээ явчихсан байсан ба нэг настай хүүгээ гадаа орхиод явсан нь өглөөний 9-өөс оройн 7 цаг хүртэл гудамжинд байж байжээ. Тэр үед Бауржан ажил дээрээ байсан болохоор юу ч мэдээгүй гэнэ.
18.
19. Бауржан Астана руу түүний араас явж, ярилцсаны эцэст эхнэр нь буцаж ирсэн боловч жилийн хугацаанд энэ явдал ахин дахин давтагдсаар байсаар эцэстээ бүрмөсөн салсан байна.
20. Энэ хотод би их азтай байсан. Сайн цалинтай байнгын ажилд орж, зээлээ төлж, цэцэрлэгт хүүхдүүдээ өгч, үнээ маань сайн сүү сааль өгч, тариалсан ногоо маань ч сайн ургасан. Бүх зүйл сайхан байсан ч энэ бүхэн эхнэрт маань хангалттай биш байсан ба тэр өглөө эрт босож, их ажиллах нь хэцүү байна гэдэг байсан.
21. Би бүх ачааг түүнд үүрүүлэхийг хүсээгүй учир үргэлж туслахыг хичээдэг байсан. Ээж минь эрт гэрлэж, айлын том бэр болсон учир түүний мөрөн асар их ачаа ирсэн. Ээж минь ийм амьдралаар олон жил амьдрахыг харахдаа би энэ бүхэн их хэцүү болохыг ойлгосон учир үргэлж ээждээ тусалдаг байсан болохоор би гэр ахуйн олон зүйлийг төвөггүй хийж сурсан. Тиймээс ч би эхнэртээ үргэлж тусалж, бүх зүйлийг хийж өгдөг байсан нь түүнийг маш залхуу болгосон.
22. Би түүнээс өмд угаагаад өгөөч гэж хүссэн юм. Тэгээд би өглөө гэрээсээ ажилдаа гарахад тэр бас надтай зэрэгцэн найзынх руугаа явлаа. Орой нь тэр гэртээ ирээгүй байсан учир би найзынд нь очоод хамтдаа гэртээ ирэхэд бохир өмд шалан дээр хэвтэж байсан. Би үүнийх нь төлөө түүнд үг хэлэхэд тэр уурласнаар барахгүй миний хэлсэн үг ээжид нь ч таалагдаагүй. Энэ мэтчилэн зүйлс л болдог байлаа.
23. Тэр явснаас хойш хоёр жилийн хугацаанд хүүхдүүд дээрээ нэг ч удаа ирээгүй, тавхан удаа л утсаар ярьсан. Хүү маань заримдаа ээжтэйгээ утсаар ярихыг хүсдэг, харин охин маань түүнтэй уулзахаас татгалздаг. Тэд түүнийг авга эгч гэж дууддаг.
24.
25. Одоо бид сайхан амьдарч байна. Бид зундаа 70 орчим шил өргөст хэмх, улаан лооль даршилж, лечо, салат, хулуу, алим, чангаанз зэрэг жимсний чанамал хийж бэлтгэдэг, хүүхдүүд маань их дуртай.
26. Би бүсгүйчүүдтэй танилцдаг ч тэд намайг хүүхэдтэй гэдгийг маань мэдээд айдаг. Зарим нь ядаж нэг хүүхэдтэй байсан бол болж байна, гэтэл хоёр гэдэг чинь олон байна гэдэг юм. Гэвч миний хувьд харилцаанаас илүү хүүхдүүд маань чухал. Эхлээд надад хүнд байсан ч цаг хугацаа болон найзууд маань надад тусалсан. Сүүлдээ би тайвширч, хүүхдүүддээ л бүх анхаарлаа хандуулах болсон. Одоо би бас хоёр хүүхэдтэй нэг эмэгтэйтэй болздог. Гэхдээ бид хамтдаа амьдрах гэж яарахгүй байгаа.
27. Нурлан, 50 настай, өрлөгчин. 10 настай Алина охин, 19 настай Аслан хүүгийн хамт ганц бие эцгийн амьдралаар 7 жил амьдарч байгаа.
Эхнэр маань нас барах үед охин маань 3 настай, эхнэрийн маань хүү 12 настай байсан. Эхнэр маань боловсролтой, нэгдүгээр зэрэглэлийн багш, ухаантай, үзэсгэлэнтэй, сайхан зан чанартай хүн байсан. Хөхний хорт хавдартай болсон эхнэрт маань эмч нар тусалж чадаагүй бөгөөд би хоёр хүүхэдтэйгээ ганцаараа үлдсэн. Би тэр дороо л бууралтан хөгширсөн. Харин хүүхдүүд минь намайг хөл дээр минь босгосон юм. Би өөрөө 6 настай байх үедээ ээжээсээ өнчирч, ээжгүйгээр өссөн хүн. Хэдийгээр надад хойд ээж байсан ч би талх барьж, гэрээ цэвэрлэж сурсан. Энэ бол өнчин хүүхдийн амьдрал. Ээжийн үхлээс хойш эцэг маань архи ууж эхэлсэн бөгөөд түүнд хүч чадал хайрлах хэн ч байгаагүй. Би энэ бүхнийг хангалттай харж өссөн болохоор эхнэрийгээ нас барснаас хойш архи уугаагүй, бас дахин гэрлээгүй. Яагаад миний хүүхдүүд над шиг шархлах ёстой гэж?
28. Охин маань өглөө сэрээд надтай хамт өглөөний цай бэлтгэдэг. Би охиноо сургуульд нь хүргээд өдөр цайны цагаар охиноо сургуулиас нь авч, хооллосныхоо дараа эргээд ажил руугаа явдаг. Орой 6.30-д ажлаасаа тараад гэртээ ирснийхээ дараа хичнээн их ядарсан байсан ч оройн хоолоо хийдэг. Азаар бидэнд сайн хөршүүд байдаг болохоор тэд бидэнд тусалдаг. Охин маань их тайван, дуулгавартай болохоор түүнд бүгд хайртай.
29. Хүүхдүүд маань их биеэ даасан, сайн сурдаг. Хүү маань оюутан, одоо Алматад 240.000 тенгегийн Замын академийн гуравдугаар курст сурдаг. Би 70-80.000 тенгегийн цалин авдаг.
30. Би орон сууц авахаар хүлээж байгаа. Би хоёр өөр хүйсийн хүүхдүүдтэй, гэтэл ганц өрөө байртай. Тиймээс хүүгээ ирсэн үед би коридорт унтдаг. Хүүгээ 9-р ангид байхад нь би 200.000 тенгегээр сайн компьютер авч өгсөн.
31. Би долоо хоногтоо ганцхан өдөр амардаг. Би саяхан нугасандаа бага зэрэг асуудалтай болсныг мэдсэн. Гэвч би өсөж байгаа хүүхдүүдтэй учир ажиллахаас өөр аргагүй. Эмэгтэй хүний гар хэрэгтэй ажилд миний эгч ирж надад тусалдаг. Жишээ нь охины үсийг гоёмсог сүлжих, хувцас сонгох зэрэгт
32. Би мөнгөө их хэмнэдэг. Хямдхан юм авдаг, гэхдээ чанартайг. Би үргэлж автобусаар явдаг. Хамаатнууд маань таксигаар явж байгааг хараад би гайхдаг. Магадгүй тэд мөнгийг хялбархан олдог болохоор тэр байх.
33. Миний хувьд гэрлэхэд асуудалгүй. Маргааш ч гэрлэчихэж болно. Гэхдээ охины минь хувьд хичнээн сайн эмэгтэй байлаа ч тэр хүн гадны хүн байх болно шүү дээ. Охин минь бага зэрэг эмзэг. Би хэн нэгэн эмэгтэйгээс болж охиноо гомдоохыг хүсэхгүй байна.
34. Жаннат, 41 настай, барилгачин. Булат хүү нь 9 настай, 6 жил ганц бие эцгийн амьдралаар амьдарч байгаа.
Залуудаа цагдаагийн газарт ажиллаж байсан тэрээр Тюменьд ирснийхээ дараа ачааны машины жолооч, барилгачин хийх болжээ. Эхнэртэйгээ танилцан гэрлэж, хүүтэй болсон бөгөөд Петропавловск руу нүүжээ. Барилгын томоохон төслүүд дээр хэд хэдэн тендерт ялсан тэрээр байшин худалдан авсан байна. Гэтэл азгүй явдал болж, осолд орж, толгой болон дотор эрхтэндээ гэмтэл авчээ.
35. Эхнэр маань эмчээс намайг амьд гарах уу гэж асуухад эмч түүнд баталгаа өгч чадахгүй, шок маш хүнд гэж хэлсэн. Энэ үгийг сонссон эхнэр маань хамаг мөнгө, үнэтэй цайтай зүйлс, хүүгээ аваад Тюмень рүү нүүсэн байсан. Гурав хоногийн дараа би сэргэж, ээжээсээ хамгийн түрүүнд эхнэр хүүхдээ асуусан. Миний ухаан санаа хэсэгчлэн алдагдаж, бараг 10 жилийнхээ амьдралыг мартсан ч эхнэр хүүхэдтэй гэдгээ санаж байсан юм. Эхнэр хүүхдээ явсныг мэдсэн нь надад хорвоо орвонгоороо эргэх шиг санагдсан бөгөөд бодож байсан ганц зүйл маань тэднийг ялангуяа хүүгээ буцааж авчрах байсан. Хэдэн сарын дараа би хөл дээрээ босож, эмнэлгээс гараад шууд л тэдэн дээрээ очсон. Эхнэртээ буцаж ирэхийг хүсэж, бүхнийг эхлүүлье гэсэн. Гэвч тэр бодох хэрэгтэй байна гэсэн юм. Би хүүгээ аваад эргэж ирсэн бөгөөд хүү бид хоёр Шинэ жилийн өмнөх өдөр автобусны буудал дээр хамгийн сүүлчийн автобус ирэх хүртэл ээжийгээ хүлээсэн боловч тэр ирээгүй.
36. Дараа нь бид гэр бүл цуцлуулахаар хөөцөлдөж, бүтэн нэг жилийн турш бичиг баримт цуглуулж явсан бөгөөд шүүх хурал дээр эхнэр маань надад хүүгээ өгөхийг зөвшөөрч байгаагаа өөрөө хэлсэн юм.
37. Алексей, 43 настай, худалдаачин. Том охин Юлия нь 20 настай, бага охин нь 16 настай. Ганц бие эцгийн амьдралаар 6 жил амьдарч байгаа.
3-р сарын дундуур эхнэрийн маань бие гэнэтхэн өвдөж, эмнэлэгт үзүүлэхэд эхлээд хатгаа гэж үзэж байсан ч хавдар судлалын эмнэлэгт шилжсэнээр цусны хавдартай болсныг мэдсэн. Тэр минь хоёрхон долоо хоногийн хугацаанд л үгүй болсон. Надад юу болоод байгааг бодох ч тэнхэл байгаагүй ч хүүхдүүдийнхээ төлөө хөл дээрээ боссон. Лидагаа нас барах үед би институтын менежер хийдэг байсан, цалин бага байсан учир би Бишкулд ажиллах болсон. Би агрономич мэргэжилтэй учир төмс тариалалтын ажил дээр тариалангийн талбай дээр ажиллах болсон ч охиддоо гаргах цаг завгүй болсон. Орой 10 цагт гэртээ ирээд усанд орчихоод унтдаг учир охид маань намайг бараг хардаггүй байлаа. Харин хадам ээж маань бидэнд их тусалдаг, охидыг маань өсгөж өгсөн юм.
38. Би дахиж гэрлээгүй. Мэдээж уулздаг эмэгтэй байгаа, гэхдээ гэрлэх талаар бол шийдээгүй. Охид маань бие хүмүүс учир тэдэнтэй зөвлөлдөх хэрэгтэй. Том охин маань шийдэмгий, зөрүүд, захирангуй, харин бага охин маань сэтгэл хөдлөл ихтэй, гэхдээ зөөлөн. Одоо би хотод ажилладаг, амралтын өдрүүдээр гэртээ байдаг, тэдэндээ зарцуулах цаг зав ихтэй. Би охиддоо бие даасан, шийдвэр гаргах чадвартай байхыг сургадаг. Жишээ нь хэрвээ чиний бие өвдсөн бол өглөө эрт босоод эмнэлэг явж, үзүүлээд хэрэгтэй гэсэн эмийг авч уу гэж мөнгө өгдөг. Бас би хоол хийх дуртай, үргэлж л гал тогооны өрөөнд байж байдаг.
39. Эхний үед хэцүү байсан. Итгэхэд ч хэцүү байсан, Лида эргээд ирэх юм шиг л бодогддог байлаа. Шөнө гэнэтхэн тэр минь ирээд хаалганы хонх дарж байгаа юм шиг л санагдаад сэрдэг байлаа. Гэвч очиход тэнд хэн ч байхгүй байдаг. Одоо охид маань өөрсдийн сонголтоор амьдарч байна.
40. Том охин маань коллежоо төгсөөд гэрлэсэн, хүүхэдтэй. Одоо би өвөө болсон, үнэхээр гайхамшигтай мэдрэмж шүү.
41. Максим, 31 настай, засвар, техник үйлчилгээний инженер. 9 настай Евгений хүүгийн хамт 6 жил ганц бие аавын амьдралаар амьдарч байна.
Би эхнэртэйгээ танилцан гэрлэж, хүүтэй болсон бөгөөд эхнэр маань хүүхдээ харан гэртээ сууж, харин би ажил хийдэг байсан юм. Би өдөр бүр биш ч бага зэрэг уудаг болсон нь эхнэрийг маань залхаасан. Эхнэр маань ажил хийж эхэлсэн бөгөөд нэг удаа ажил руугаа явахад нь би араас нь гартал машин ирээд түүнийг аваад явсан. Өвөл байсан бөгөөд би гэртээ ч харихыг хүсээгүй. Хүүгийн маань ээж хоёр жилийн өмнө нэг ирсэн.
42. Анхандаа би хүүгээ гэртээ цоожилж үлдээгээд ажилдаа явдаг байлаа. Хоолыг нь бэлдээд үлдээчихнэ. Гэтэл нэг удаа гал тогоонд чимээ гарахад би сэрээд хартал хүү маань өөрөө хоол хийж байсан. Одоо тэр хүүхдийн будаагаа чанаад идчихэж чадна. Заримдаа тэр хөргөгч нээгээд майонезтай талх идэж байдаг юм. Заримдаа “Харанхуй болохоор би айгаад байна” гэдэг юм. Би түүнд сандал тавиад гэрэл асаахыг заасан ч тэр огт сураагүй.
43. Заримдаа би хүүгээ их дуугүй хүүхэд юм гэж боддог. Тэр шанаагаа тулан чив чимээгүй суудаг. Бас шээсээ барьж чаддаггүй. Би антибиотик өгч эмчлэх гэж оролдсон ч үр дүнтэй болоогүй. Одоо түүнд орой цай өгдөггүй юм. Нэг удаа хүү маань халуураад би маш их айсан, яахаа мэдэхгүй уйлж байлаа. Би түүндээ ямар нэг юм тохиолдох вий гэхээс маш их айж байсан юм.
44. Ээж маань хэлдэг юм, тэр чиний хүүхэд учраас чи өөрөө өсгөх ёстой гэж. Хүү маань 1-р ангид байх үед ээжийн маань бие өвдөөд бид тэднийд нүүж очсон юм. Энэ нь ээж болон хүү хоёрын маань харилцааг их бага ямар нэг хэмжээгээр сайжруулсан. Гэхдээ л ээж маань заримдаа Евгенийг загнаж байдаг.
45. Одоо би компьютерын компанид засварын инженер хийдэг. Би хүүхэд байхаасаа л техникт сонирхолтой байсан ч боловсрол эзэмших боломж олдоогүй юм.
46. Би хүүдээ хариуцлагатай байхыг сургадаг. Эмэгтэйчүүдийн тухайд тэд намайг хүүхэдтэй гэдгийг сонсоод л ярилцахаа больдог. Анхандаа үүнд их эмзэглэж зовдог байсан ч одоо бол больсон.
47. Алексей, 34 настай, сүүний фермийн компрессорын жолооч. Никита хүү нь 9 настай. 6 жил ганц бие эцгийн амьдралаар амьдарч байгаа.
Эхнэр маань нэг л өдөр биднийг орхисон. Бидэнд мэдээж үл ойлголцол, маргаан байдаг байсан ч биднийг орхих болсон шалтгааныг би олж хардаггүй. Хүү маань гуравхан настай байсан бөгөөд ээжийгээ санаад уйлдаг байлаа. Эхнэр маань гэр бүлийн амьдралд бэлэн биш байсан юм байна лээ.
48. Эхний жил их хэцүү байсан. Салснаас жилийн дараа эхнэр маань хүүтэйгээ уулзахыг хүссэн. Гэхдээ би түүнд чи хүүгийн минь сэтгэлийг шархлуулах учир уулзах хэрэггүй гэж хэлсэн. Гэхдээ уулзуулсан, гэтэл хүү минь ганцхан газар руу гөлрөн сууж, нулимс нь урсаад л байсан. Тэр уулзалт хүүг минь шархлуулсан. Ээж нь түүн дээр зургаан жилийн хугацаанд хоёр л удаа ирсэн.
49. Эхлээд би хоол хийлгүй сайн чанарын банш уутаар нь аваад түүнд чанаж өгдөг байлаа. Гэвч Никита гурвыг идээд л хоолны дуршил нь байхгүй болсон. Дараа нь төмс шарж, шөл чанаж эхэлсэн.
50. Би хүүгээ ээжтэй болгох гэж үзсэн. Тэр эмэгтэй бас хүүтэй байсан. Би хоёр хүүхдийг адилхан хардаг байсан ч харин тэр тэгээгүй, өөрийнхөө хүүг л илүү харж хандаж байлаа. Тиймээс би үгүй гэж хэлэхээр шийдсэн бөгөөд зөвхөн хүүгийнхээ төлөө амьдрах ёстой гэж бодсон.
51. Би ганц бие эцэг, ажлаа хийх хэрэгтэй, хүүгээ бас харах хэрэгтэй. Гэвч би түүнийг ганцааранг нь орхидоггүй, тэр минь жаахан шүү дээ. Би ажилтай бол түүнийгээ машиндаа аваад явдаг. Хүү маань надтай их ойр өсөж байгаа.
52. Хэдийгээр бид бүрэн бүтэн гэр бүл шиг байж чадахгүй байгаа ч хамтдаа их тухтай байдаг. Ээж маань бидэнд тусалдаг. Одоо би түүнийг сургуульд нь хүргээд хацар дээр нь үнсэхийн оронд гар далладаг болсон, бидний харилцаа эр хүмүүсийнх шиг болж байгаа. Тэр бол миний хамгийн сайн найз.
1
Бахархмаар1
Гоё0
Ха Ха0
Хөөрхөн0
Гайхмаар0
Харамсалтай0
Тэнэглэл0
Буруу
Зочин
2014/01/08 at 01:20
Хэрэв та зээл хайж байна уу? Эсвэл та банкнаас зээл эсвэл нэг буюу хэд хэдэн шалтгааны улмаас санхүүгийн байгууллага татгалзсан юм бэ? Та энд зээлийн шийдлийг зөв газраа байна! Scotiabank зээлийн хөрөнгө оруулалтын 2% нь бага, боломжийн хүүтэй аж ахуйн нэгж, хувь хүмүүст зээл өгч байна. [email protected] нь өнөөдөр э-мэйлээр бидэнтэй холбоо барина уу
Зочин
2014/01/08 at 01:21
Хэрэв та зээл хайж байна уу? Эсвэл та банкнаас зээл эсвэл нэг буюу хэд хэдэн шалтгааны улмаас санхүүгийн байгууллага татгалзсан юм бэ? Та энд зээлийн шийдлийг зөв газраа байна! Scotiabank зээлийн хөрөнгө оруулалтын 2% нь бага, боломжийн хүүтэй аж ахуйн нэгж, хувь хүмүүст зээл өгч байна. [email protected] нь өнөөдөр э-мэйлээр бидэнтэй холбоо барина уу