Бид кинон дээр эсвэл номонд гардаг шиг сайхан зүйл амьдралд минь тохиолдоосой гэж байнга хүсдэг. Өдөр тутмын гайхамшгийг бүтээхийн тулд заавал Суперменийг хүлээж эсвэл илбийн дохиур эзэмших албагүй юм. Өнөөдрийн нийтлэлийн баатрууд ямар нэгэн сайхан зүйл хийснээ өгүүлсэн халуун дулаан түүхүүдээсээ хуваалцжээ. Эсвэл ямар нэгэн догь зүйл хийгээд үүнийгээ баримтжуулж амжсан хүмүүс ч багтлаа.
Ийм сайхан түүхээ хуваалцах нь нэг төрлийн ид шид юм. Тиймээс та бүхэнтэйгээ бусдын сайхан мөчүүдээс хуваалцахаар шийдлээ.
Сайн дурын ажилтнаар ажиллаж байхдаа дельфин хооллож байсан юм. Тэднийг хооллох болгонд надад ийм бэлэг авчирч өгдөг байж билээ.
Манай Нина алга болоод би байж суух газраа олохгүй байлаа. Би өдөржингөө эн тэрүүгээр явж нэрээр нь дуудна, алга болсон зарыг ширүүн борооноор наагаад л… Гэтэл тэр ой модон дундаас зүв зүгээр өөрөө гараад ирдэг байгаа!
Жилийн өмнө цуг ажилладаг энэ хүн бид хоёр бие биенээсээ харц бууруулж чадаагүй юм, тэгээд дурлацгаасан. Урьд өмнө нь би ийм сайхан хүнтэй учирч байсангүй. Бид одоо нэг хаяг дор амьдарцгааж байна.
Найз бүсгүй маань малын эмчээр ажилладаг. Өнөөдөр гэртээ ийм бяцхан амьтан авчраад хэлж байна: “Хэн нэгэнд өгөхөөр том болтол нь өөрөө тэжээхээр болсон” гэнэ ээ.
Жилийн өмнө би сошиал сүлжээнд дараах асуултыг хөндсөн юм: эрчүүд ганцаардлыг хэрхэн давж гардаг вэ? Нэг бүсгүй уг асуудалд их нухацтай хандаж хариу бичсэн. Өнөөдөр түүнтэй биечлэн уулзах завшаан тохиолоо
Тусгаарлагдаж байгаа зочид буудлын цонхны өмнө хэн нэгнийх нь хүүхдүүд аавдаа ийм зурвас үлдээжээ.
“Аав аа, бид тандаа хайртай”
Нохойныхоо хөлийг халуун зам дээр түлэхийг хүсээгүй бололтой
Бид хоёр 2020 оны 6 дугаар сард танилцсан юм. Бие биенээсээ хэдий 3000 км зайтай амьдарч байсан ч гэлээ өчигдөр надад “Тийм” гэж хэлсэн шүү
Эхнэр, хүүхэд хоёр маань амралтаараа зугаалганд явчихсан байгаа. Яаж ч хичээсэн мууранд анхаарал нэг л дутагдаад байгаа бололтой: намайг компьютерын ард суухад ширээний булан дээр ирээд хэвтчихнэ. Түүнд ор худалдаж авахад хүрлээ. Түүнд их таалагдаж байгаа бололтой
Би ангаахай самранд дуртай, гэхдээ цэвэрлэх дургүй. Эхнэр маань маргааш төлөвлөгөөт кесеров хагалгаанд орно. Надад зориулж хэдэн самар цэвэрлэж өгөөд идэх болгондоо намайг санаарай гэж хэлсэн
1995 он. Би 10 настай, өргөж авсан аав маань 45 настай байж. Би төрөлхийн хүнд өвчтэй төрсөн. Намайг хөлд оруулсан мэс заслын дараа энэ зургийг даржээ. Аав минь миний хувьд аварга.
Би мууртай болохыг хүсээгүй юм, харин эхнэр болно гээд. Бид хоёр хэн хэндээ буулт хийгээд 2 мууртай боллоо. Эдгээр шаргал амьтдад би үнэхээр хайртай болжээ.
Өнгөрсөн долоо хоногт ээж маань над руу залгаад 28 жил ажилласны эцэст тэтгэвэрт гарахад хэн ч намайг дурсахгүй дээ гээд уйлж байлаа. Тэгсэн дөнгөж сая надад ийм гэрэл зураг явуулжээ
Эхнэртээ зориулсан грумингийн студийг барьж дуусгалаа. Ачааны контейнероор хийсэн студи шүү
Жилийн өмнө би гүн хямралд орсон байсан юм. Харин өнөөдөр ажил төрөл маш урагштай байна
Эхнэр маань гараараа хүүхдийн өрөөний ханыг зурсан юм. Бид удахгүй эцэг эх болно
Энэ зэрлэг гүрвэл надаас хоол авч идэх гэж байнга ирдэг юм
Амьдралынхаа хамгийн халуун дулаан мөчөөсөө бидэнтэй хуваалцаарай.