Хүүхдээ эмээ дээр нь үлдээх зөв зүйл үү?

Орчин үед олон хүн гэр бүл болоод л хүүхэдтэй болохыг илүүд үздэг болж. Хүүхэд бол гэр бүлийн аз жаргал болохоор аргагүй юм. Гэхдээ аз жаргал төдийгүй бас нөгөө талаар асар их хариуцлага гэдгийг ойлгох ёстой. Хүүхэд төрсний дараах анхны сэтгэлийн хөөрөл дарагдах үед залуу эцэг эхчүүд олон төрлийн анхаарал халамж, хариуцлагатай тулгарах ба зарим нэг нь энэ бүхнийг дааж давж гарч чадахгүй байх тохиолдол бий.

Мөн залуу ээж нар хүүхэдтэйгээ цуг гэртээ удаан суухыг хүсэхгүй, ажил төрөлдөө амжилт гаргаж өсөж дэвжихийг бодно. Ийм үед толгойд ямар бодол орж ирэх вэ? Мэдээж хүүхдээ эмээтэй нь цуг орхих. Гэхдээ ингэх хэрэг бий юу? Энэ тухай ярилцъя.

Хүүхдэд эмээ нь хэрэгтэй юу?

Манай улсад эмээ нар нь ачаа харж, анхаарч байх ёстой юм шиг нэгэн тийм бичигдээгүй хууль бий. Энэ нь эмээ бүх л ажил төрлөө хаяж өөрийгөө зөвхөн ачийнхаа эрх ашгийн төлөө зориулна гэсэн үг. Эмээ өөрөө ингэж хүсэж байвал энэ нь муу хэрэг огт биш. Тэтгэвэрт дөнгөж гарсан зарим эмэгтэйчүүд зөвхөн жаахан ач гучаа харж, асарч байхыг хүсдэг. Гэтэл тэр болгон эмэгтэйчүүд адилгүй…

Орчин үеийн эмээ нар нь 40-60 настай бөгөөд хөгшин эмээ гэж хэлэхийн аргагүй залуу хүмүүс . Түүнд ажил төрөл, хобби байх ба ид эрч хүчтэй байгаа цаг. Үр хүүхдээ өсгөх хүнд хүчир ажлыг даван одоо өөрөө өөртөө анхаарах боломжтой цаг үедээ байгаа хүмүүс юм. Эсвэл дөнгөж тэтгэвэрт гараад өөрийнхөө цаг хугацааг цаг минутаар нь төлөвлөж байдаг хүмүүс бөгөөд маргааш йогийн дасгал хийнэ, баасан гаригийн орой найз эмэгтэйтэйгээ цуг театрт очно, дараагийн долоо хоногт гадаад улс руу аялана… гэх мэт.

Ийм сайхан боломж бий болсныг орчин үеийн эмээ нар ашиглан амьдралын цаг минут болгоноос жаргал авч байдаг билээ. Гэтэл яг ийм үед хүүхдүүд нь хүүхдээ харж өгөхийг хүснэ. Ихэнх тохиолдолд ийм гуйлт нь зөвшөөрөл хүсэх, асуух байдлаар биш байдаг онцлогтой. Хүүхдүүд гэж өөрсдийгөө л бодсон хүмүүс байх ба тэд ээжийнхээ юу хийхийг өмнөөс нь шийдэж эхлэх ба түүний эрх ашгийг өөрийн гэр бүлийн эрх ашигт тааруулахыг эрмэлзэнэ. Гэхдээ энэ үедээ ээж нь чухам юу хүсэж байгааг тэд мэдэх гэж оролдох ч үгүй.

Эмээ нь хүүхэдтэй цуг байхыг хүсэхгүй бол хувиа бодсон хүн мэт болдог. Олон эмээ нар өөрсдийнхөө хүсэл бодлыг гаргуунд гаргаж ач гучдаа өөрийгөө зориулдаг билээ. Ер нь хүүхэд хараад өг гэсэн хүүхдийнхээ гуйлтанд үгүй гэж хэлээд түүнийхээ төлөө зовж шаналахгүй байх боломж эмээ нарт бий юу?

Бүх л залуу гэр бүлийнхэн нэг л зүйлийг сайн ойлгох хэрэгтэй: хүүхэд асрах гэдэг бол тэднийг энэ хорвоод бий болгохыг шийдсэн хүмүүсийн үүрэг юм. Хэрвээ та хүүхэдтэй болохыг бодсон бол хэн түүнтэй цуг байж харж асрах, та өөрөө бие дааж хүүхдээ өсгөж чадах уу зэргийг хамгийн түрүүнд бодох ёстой.

Өвөө эмээ нь хүүхдийг чинь дуртай харж асрах болно гэдгийг мэдэж байвч үүнийг тийм л байх ёстой зүйл гэж бодож болохгүй ба үүнд бүрэн найдаж болохгүй. Ер нь бол хүүхдийг та гаргаж байгаа болохоос эмээгийн төлөө гаргаж өгч байгаа биш шүү дээ.

Таны эцэг эх таны хүүхдийн төлөө өөрийгөө гаргуунд гаргах үүрэгтэй хүмүүс биш. Тэд чадах боловч “ёстой” биш. Тэднээс онцгой нөхцөлд тусламж хүсэхэд тэд хамгийн түрүүнд туслах ба таныг болон ач гучийнхаа төлөө бүхнийг хийх нь тодорхой. Гэхдээ үүнийг “тийм байх ёстой” гэж бодох биш харин нэгэн тааламжтай бонус гэж л ойлгоорой.

Эмээ нар эхлээд тусална гэж амлачихаад хүүхэд гарсны дараа зангаа өөрчилж чадахгүй нь, ядарч байна, ажиллах хэрэгтэй байна гэдэг хэмээн залуу эцэг эхчүүд гомдоллох нь бий. Үр дүнд нь хүүхдүүд эмээдээ гомдож зөрчил үүсэж эхэлдэг байна. Гэтэл өвөө эмээ нарын нөхцөл байдал ч бас өөрчлөгдөж болох билээ.

Тэд чөлөөтэй хүмүүс бөгөөд тэдэнд одоо хүссэн ажлаа хийх, эсвэл зүрхэнд нь нэгэн оч дөл үүсэж болно. Эсвэл ердөө л ачаа хараад суух тэнхэл хүрэхгүй болсон байж ч болох юм. Гэтэл хүүхэд харах гэдэг бол хүнд, хариуцлагатай ажил билээ.

Эмээ өвөө нар энэ талаар юу ч гэж амласан бай, тэдэнд үүнээсээ буцах эрх бий. Тиймээс тэдний тусламжгүйгээр яах вэ гэдгээ урьдчилан бодох хэрэгтэй. Харин эмээ нар нь байж болох хил хязгаарыг тодорхойлох нь зөв. Өөрийн хүссэн, чадах зүйлээс илүү зүйлийг бүү амла. Ер нь аль болох бага зүйл амласан нь дээр бөгөөд үүнээс илүү гарсан болгоныг бэлэг гэж бодог.

Мэдээж айл болгонд ийм байхгүй. Ач гучтайгаа цуг суухаа жаргал гэж үзэх эмээ нар ч байх бөгөөд ач гуч нь тэдний амьдралын баяр жаргал, гол утга учир нь байж болно. Ийм байдал их тохиолдох ба хамгийн гол нь аль аль тал үүнд дуртай байх нь чухал. Гэтэл эмээ нь хүүхдээ харахаас өөр аргагүй байх тохиолдол бас гарах бөгөөд жишээ нь ганц бие ээж хүүхдээ өсгөх үед… гэх мэт.

Эмээ бол гэр бүлийн чухал гишүүн бөгөөд хүүхдүүд эмээтэйгээ, эмээ нь хүүхдүүдтэйгээ дотно, ойрхон харилцаж байх хэрэгтэй. Эмээ хүүхдүүдэд амьдралын туршлагаа хуваалцах бол хүүхдүүд эмээгийн амьдралыг баяр баяслаар дүүргэнэ. Эмээ нь ач зээгээ харна гэдэг бол зүгээр нэг үнэгүй үйл ажиллагаа биш юм шүү гэдгийг сайн тогтоож ав. Тэд хүүхдийг хэнээс ч илүү харж анхаарах ба сайн хооллож, шинэ хөөрхөн тоглоом авч өгдөг, сонин үлгэр түүх ярьж өгдөг, аялал зугаалганд авч явдаг бөгөөд энэ бүхэн нь зөвхөн сайн дурын үндсэн дээр байх ёстой.

Таны эцэг эх зөвхөн таны төлөө амьдрах ёстой биш бөгөөд та ч гэсэн үр хүүхдээ бурхан мэт тахиж болохгүй. Та болон таны эцэг эх, бүр үр хүүхэд чинь нэг зүйлийг яг таг ойлгох хэрэгтэй: та бүхний хэн нь ч хэн нэгний төлөө өөрийгөө золионд гаргах ёсгүй юм шүү. Та энэ энгийн үнэнийг ойлгож чадвал бүх л зүйл ойлгомжтой болж, ойр дотныхонтойгоо харьцах харилцаа тань ч сайхан байх болно.

Та энэ талаар юу бодож байна? Сэтгэгдэл дээр энэ тухайгаа бичээрэй.

135

Гоё

25

Бахархмаар

12

Хөөрхөн

12

Тэнэглэл

9

Буруу

6

Ха Ха

5

Гайхмаар

5

Харамсалтай

Баярлалаа!